خودمستان

دزدیده چون جان جزء ۲۸۳ام به سمتش کشیده می‌شود. جزء ۱۲۳ام و بعد ۷۶ام، همراهی‌اش می‌کنند. اجزاء-به-سمتش-کشیده-شده، کل را به حرکت در می‌آورند. جزء ۹۷ام از خواب بیدار می‌شود. دست‌پاچه می‌شود. با تمامِ توان کل را به عقب می‌کشد. کل حرکت نمی‌کند. جزء ۹۷ام، اجزاء ۴۵ام و ۵۳ام را بیدار می‌کند که همراهش‌اش کنند. کل به عقب کشیده می‌شود. یک قدم. جزء ۹۰ام به سمتش کشیده می‌شود. بعد جزء ۷۶ام، بعد ۶۹ام، بعد ۳۸ام ... . + نوشته شده در یکشنبه بیست و یکم آذر ۱۳۹۵ توسط نینو | خودمستان...ادامه مطلب

دوری. تولد. کیکِ واقع در تهران. منِ واقع در لس‌آنجلس. اشک. ۵ دقیقه. شمع. اشک. آرزو. ۳. ۲. ۱. فوت.

کیکِ دوم. واقع در مارینا‌دل‌ری. فوت. خنده‌. کم. خنده. رقیق. دوستان. دل‌گرمی. تعلق. آرزو. ۳. ۲. ۱. فوت.

کادو تولد. گوشواره. پاندا. گوشواره. دستبند. کیندل. ماگ. تولد. دست. بادکنک. الویه.

بهانه. تولد. غریبه. سرعتِ زیاد. ترس. هیجان. عجیب. جالب. آهنگ. کتاب. سنتی. تنبور. کمانچه. تار. کتاب.

خودمستان...

صبح در حالی که شارژ گوشی‌م ۱۰۰٪ بود از خونه اومدم بیرون. چون با استادم میتینگ داشتم و کلی استرس داشتم دیر برسم، یادم رفت «کلید خونه» و «کارت ورود به ISI به همراه کلید لب» رو بردارم.  با اوبر رسیدم ISI. خوشبختانه برای این مواقع راه‌حل اندیشیدن. میری طبقه ۱۰ بهشون میگی بهت یه کارت موقت بدن که بتونی باهاش وارد طبقه ۹ بشی. رفتم کارت موقت رو گرفتم. منشی خیلی اصرار کرد همین که کارم تموم شد زود برم کارت رو بهش پس بدم.  جلسه‌م با استادم تموم شد. قبل خروج از ISI کارت موقت رو پس دادم. گفتم شاید دیگه برنگردم ISI. ساعت ۱۲ به سمت وست‌وود حرکت کردم که برم واسه مهرنوش کادو تولد بگیرم. ساعت ۱۲:۳۰ رسیدم و کتاب‌سرا بسته بود. لعنتِ اول!  شماره‌ای که روی درش نوشته رو می‌گیرم: - سلام. کتاب‌سرا. لطفا پیغام خود را بگذارید تا با شما تماس بگیریم.  + سلام … می‌خواستم ببینم ساعت کاری‌تون چطوریه؟ چون من الان اومدم و پشت در موندم. ممنون میشم باهام تماس بگیرید.  به زنگ اکتفا نمی‌کنم. میرم از مغازه بغلی می‌پرسم می‌دونه ساعت کاری کتاب‌سرا چطوریه یا نه؟ میگه نه!  «ناراحت نشو نازنین! الان می‌رم واست فسنجون می‌خرم از Ta خودمستان...ادامه مطلب

در اولین برخوردهایم با نازگل، متوجه تفاوت عجیبِ شخصیتمان شدم. او عاشق رنگِ سیاه است و تقریبا ۷۰٪ وسایلش را رنگ سیاه تشکیل می‌دهد، من از سیاه-گریزان‌ای هستم که حتی برای شرکت در مراسم ختم هم لباس از مامان یا خاله‌ها غرض می‌گرفتم. این را در مراسم عاشورای حسینی یادم می‌افتد. می‌خواهم در مراسمی شرکت کنم و حتی یک دست لباس سیاه ندارم که مقتضای مجلس، آن را بپوشم. به همین خاطر به خرید می‌روم و شلوار و پیرهنی ( که شبیه به مانتو است ) و شالی مشکی ـ علی‌رغم میل باطنی‌ام ـ می‌خرم. در هنگام خرید، روحِ از همه‌جا بی‌خبرم که می‌خواهد به کودکِ درونم دلداری بدهد که «حالا مشکی رنگِ آنقدر بدی هم نیست» با خودش می‌گوید لااقل اگر برگشتی ایران و باز ختمی بود، دیگر لازم نیست لباس از کسی غرض بگیری.  ای روحِ بی‌خبر. کمتر از یک ماه بعد از خرید، پدربزرگم که کهولت، توانِ عمل جراحی را از اون صلب کرده، بعد از جراحی بالاجباری به کما رفت و بعد روحش به ایزد حق التعالی شتافت. در همان روزهایی که فوت کرده بود و خانواده‌ام مشغول مراسم ختم بودند، من در لس‌آنجلس رنجِ عادی-شدن-نبودن‌م برای خانواده را می‌کشیدم. دیگر حتی به من زن خودمستان...ادامه مطلب

سکوتِ شب. صدای CPU لپ‌تاپ که دارد سنگین بودن محاسباتش را، سرم داد می‌زند. لذتِ‌ گاز زدنِ هندوانه بعد از تمام شدن «فقط یک صفحه‌ی دیگه ...» از مقاله. نگرانِ نداشتن غذا. همیشه انتخاب ماکارونی به عنوان غذایی که در نمودار Impact-Effort بهترین جایِ ممکن قرار دارد. خستگی و درست کردن سالاد و انتخاب رنگ سبزیجاتِ‌ آن طوری که چشم‌نواز باشد. دلتنگی و بیرون رفتن. دلتنگی و باز کردن دفتر و نوشتن. دلتنگی و نشان کردنِ وسواسانه‌ی وسایل موقع خرید ـ که موقعِ‌ رفتن که شد می‌آیم برایشان می‌خرم ـ . دلتنگی و غذا پختنِ ساعت ۲ نیمه شب.  عادت می‌کنیم. به نگرانی‌ها، وظایف و دلتنگی‌ه خودمستان...ادامه مطلب

گاهی اوقات چه بذر ارزشمندی در قلبت می‌کارند. بذری که شاید در لحظه‌ای که به تو تقدیم می‌شد، خیلی ارزشمند به نظر نمی‌رسید.

بعدها که خلاء و نیستی به تو حمله کرد، بعدها که داشتی در پوچ دست و پا می‌زدی، سبزی در قلبت جوانه زده و ایمنت می‌کند از به قهقرا رفتن.

و در اعماق قلبت _ در اعماقِ قلبت که کسی از آن خبردار نیست _ سلامت‌باش نثارش می‌کنی. نثار کسی که روزی بی‌چشم‌داشت و با خالصانه‌ترین نیت، این بذر ارزشمند را در قلبت کاشت.

خودمستان...

آدم‌ها عوض می‌شوند. با شیب‌های متفاوت. بعد از پنج سال ولی مجموع شیبش توی ذوقت می‌خورد. وقت هماهنگ شدن با تغییرات شیب را نداشته‌ای و به ناگاه ترک می‌خوری از این تغییر ناگهانی. بعد از پنج سال، ریحانه و مونو رو می‌بینم. پنج سال سیلی می‌زند توی صورتم که بیدار شوم. بیدار می‌شوم از این خواب شیرین و پناه می‌برم به آغوش کابوس‌وار پنج‌ سال. بعد از پنج سال دیگر چشم‌هایش جذاب نیست. بعد از پنج سال، برق چشم‌هایش خاصیت مست‌کنندگی‌شان را از دست داده اند. دروغ می‌گویند شراب هر چه بیشتر بماند، مست‌تر می‌کند. شراب چشمان او از نوع فاسد شونده است؛ تاریخ مصرف دار خودمستان...ادامه مطلب

«می‌خواستم برایت گل بیاورم. گفتم گل حال رفتن دارد. حال فرودگاه دارد. دوست نداشتم.»
مکزیمایزها، باید به تمام عواقب فکر کنند و بهترینش را ترتیب اثر دهند. من ستیسفایر ولی، دوست داشتم مانایی به من بدهی، که بشود توسل‌گاه من به تو و تمام باقی متعلقاتم.
«یه بار دیگر ببینمت، یه کتاب پیش من داری.»
وقت ندارم؟
«نه ... وقت ندارم. بد قول می‌شم.»
برود برای سال دیگر، تابستان.
می‌فهمی چه می‌گویی؟!
سال دیگر؟
12 ماه؟
365 روز؟
مگر می‌شود انقدر خالی؟

خودمستان...

روزی اگر دخترکی را دیدید که اشک می‌ریزد و در خیابان راه می‌رود و با چشمانش دیوارها و آدم‌ها و مغازه‎ها را می‌بلعد، فکر نکنید که دیوانه است. دخترک در حالِ گریستنِ دلتنگی‎های احتمالی‎ سال‎های آتی زندگی‌اش است.  کشورم یا شهرم هیچ‌وقت در من احساسِ تعلق به وجود نیاورد، ولی یک گوشه‌ی قلبم عمیقا به محله‎ی 23 ساله‎ام گره خورده است.  خوشبختی دورانِ کودکی‎ام گره خورده بود به بادکنک‎های پیتزافروشی «قائم». تمامِ کیک‎های تولدم تولید شیرینی «پاسارگاد» بود. وقتی می‌خواستم درباره وسایل آرایشی بهداشتی، با کسی مشورت کنم راهم را کج می‎کردم سمتِ داروخانه خودمستان...ادامه مطلب

مرا به خاطر بسپار، این احساس لطیف پدر-مادرانه را.

تلاش کن که پدرانگی و مادرانگی‌شان را جبران کنی. 

تلاش کن الگو باشند برای مادرانگی‌هایت. 

مرا به خاطر بسپار.

خودمستان...